ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΣΕ ΑΓΩΝΕΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ
Μάνος Ν. Ρούδας
Με βάση τα όσα ακούστηκαν πρόσφατα στην εκδήλωση για τις ελληνικές συμμετοχές στον αγώνα της Μάλτας, το Rolex Middle Sea Race, τους προβληματισμούς δηλαδή για την κατάσταση της ανοικτής θάλασσας στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την πρόσφατη διάσκεψη της Διεθνούς Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, είναι φανερό πλέον ότι γίνεται κάποια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση.
Τι εννοώ: Αν πράγματι η ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης γίνει Ολυμπιακό Άθλημα και δεν μπλοκαριστεί από κάποιον τοπικό παράγοντα που ατενίζει με σταθερό βλέμμα το …παρελθόν, τότε το αγώνισμά μας θα αναγνωριστεί και επίσημα πλέον ως …αγώνισμα.
Μέχρι τώρα η ανοικτή θάλασσα δεν έχει αυτή την επίσημη «σφραγίδα» που χρειαζόταν. Οι αγώνες μας ήταν αγώνες μεταξύ μας, από ερασιτέχνες «αθλητές». Γι’ αυτό και η αγωνιστική διάσταση της ανοικτής θάλασσας έχει ατονίσει, διεθνώς.
Όπως είναι γνωστό η ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης προσφέρει αυτή τη μαγική επιλογή: Από το να κάνεις τις διακοπές σου με ένα σκάφος, μέχρι να κάνεις το γύρο του κόσμου ή να μιμηθείς τα μικρά dinghy με 70ποδα καταμαράν. Και όλα τα ενδιάμεσα.
Ωστόσο ανησυχίες είχαν εκφραστεί εδώ και πολλά χρόνια διεθνώς για τη συνεχώς μειούμενη συμμετοχή ιστιοπλόων στους αγώνες ανοικτής. Δύο διοργανώσεις πριν, το Volvo Ocean Race είχε προσπαθήσει να τονώσει το ενδιαφέρον νεαρών αθλητών για να λάβουν μέρος στον αγώνα. Το ίδιο έκαναν και μεγάλοι ναυτικοί όμιλοι και φορείς παγκοσμίως. Την ίδια ανησυχία είχαμε κι εμείς εδώ στην Ελλάδα.
Ευχή και κατάρα μαζί, ήταν ο «ιδανικός θαλάσσιος στίβος», οι θάλασσές μας. Ιδανικές για διακοπές, ιδανικές για διασυλλογικούς αγώνες, αλλά ταυτόχρονα οδήγησαν σε ένα πολύ χαλαρό στιλ αγωνιστικής ιστιοπλοΐας.
Έτσι λοιπόν, αν θέλαμε να καλλιεργήσουμε αγωνιστική ιστιοπλοΐα ανοικτής θαλάσσης, για να τραβήξουμε αθλητές τριγώνου, έπρεπε να «χτιστούν» γέφυρες από τις ολυμπιακές κατηγορίες προς την ανοικτή θάλασσα.
Η πιο ισχυρή «γέφυρα» λοιπόν απλώθηκε μόλις από τη Διεθνή Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία και τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Έκαναν λίγο χώρο ανάμεσα στις υπάρχουσες κατηγορίες για μία κατηγορία ανοικτής θάλασσας. Έτσι θα υπάρξει ένα κίνητρο για κάποια παιδιά να συνεχίσουν την ιστιοπλοΐα μετά τα dinghy με μεγαλύτερα σκάφη. Αλλιώς, θα βλέπουμε αθλητές στα 50 τους να επιμένουν ακόμα να κερδίσουν μετάλλια με τα σκαφάκια τους, γιατί δεν είχαν προς τα που να εξελιχθούν στα 20 τους. Η φυσική συνέχεια στην κατηγορία offshore θα οδηγεί και παραπέρα, στον υπέροχο κόσμο της αγωνιστικής ιστιοπλοΐας ανοικτής θαλάσσης, στις κλάσεις και τις διοργανώσεις που υπάρχουν ήδη εκεί έξω και περιμένουν το ανθρώπινο δυναμικό.
